Ik was maar een clown – deel 2

Ik had niet durven dromen dat er zoveel positiviteit los zou komen na het schrijven over mijn ommekeer in deel 1 van ‘Ik was maar een clown’. Hartverwarmend was al die aandacht. Ook al weet ik dat het mijn ego is die genoot van al die liefdevolle aandacht, toch waardeer ik al die liefdevolle reacties enorm. Het helpt mij ook, en het sterkt mij in mijn proces. Ik mocht er zojuist al de vruchten van plukken.

Ik liep net naar buien om de kliko (vuilcontainer) aan de weg te zetten. Op het woonerf zag ik de overbuurvrouw en buurman met hun agressieve labradors staan. Ik groette hen netjes. Zoals gewoonlijk kreeg ik geen antwoord. Vroeger zou ik daar boos om worden, want de oude ik vond het niet netjes dat je iemand die de moeite doet om jou te groeten doodzwijgt en net doet alsof diegene niet bestaat. Ik merkte aan mijzelf dat ik enkel liefde voelde voor deze wezens, en liep met mijn kliko naar de plek langs de weg waar je die dingen neer moet zetten. Op mijn terugweg stonden de overbuurtjes nog steeds bij hun auto. Ik groette ze niet, ze waren druk met hun honden om die in de achterbak te trappen met grof geweld. Een van de liefdevolle diertjes vond het echter een goed plan om mij wel te groeten. Het beest rende op mij af en viel mij luidkeels blaffend aan. Ik ben niet zo groot dus het beest kwam met zijn poten op mijn borstkast. Ik schrok eventjes. Maar besloot mijn hartkernenergie naar het beestje te sturen, en zei liefdevol “Gek beest….” en liep verder. Zijn vrouwelijke baasje riep mij achter na met de liefdevolle woorden, die ze feitelijk tegen manlief riep “Wat zeittie?!!!” Ik reageerde uiterst vriendelijk en liefdevol en herhaalde nog eens “dat het een gek beestje is mevrouw”, ik had daar uiteraard geen enkele bijbedoeling bij zoals je zult begrijpen. Toch kwam er een vlaag van ultra duistere agressieve lage vibraties op mij af toen haar man, die mij dus verkeerd had begrepen, mij achterna kwam en mij toeschreeuwde “je mot je smoel houwe!!” Vroeger had ik waarschijnlijk lelijk terug gereageerd. Nu wist ik dat dit een test was voor mijn nieuwe ikje. Ik besloot niets terug te zeggen en al mijn licht, liefde, hartkernenergie en mijn diamanten zielen vuur op hem af te vuren. De agressief klinkende man hield staande. Het was mij dus gelukt. Ik zag ze toen ik mijn deur opende nog net samen met hun labradors een soort van vreugdedansje maken en daarna gaf hij zijn vrouw een knuffel. Ik wist niet wat mij overkwam! Het kan dus toch…. hoe stom ben ik al die jaren geweest door als iemand mij agressief of asociaal benaderde om dan in de tegenaanval te gaan. Jezus Christus had dus toch gelijk, keer gewoon je andere wang toe als iemand lelijk tegen je doet. En al die lichtwerkers hadden dus toch ook gelijk, gewoon al je licht en liefde wat je in je hebt zitten op zo’n nare situatie projecteren en dan los je dat soort benarde situaties in een peulenschil op.

Waarschijnlijk is dit voor de meesten van jullie gesneden koek, en lossen velen van jullie alle nare situaties in de wereld al tijden lang op deze manier op. Voor mij was het echter geheel nieuw. Ik lachte altijd om dat gehocuspocus en al dat gegoochel met allerlei liefdevolle energieën. Nog geen week nadat ik een drastische ommekeer in mijn leven maakte, en het licht in mijzelf en dat van aartsengel Ariël omhelsde, kwam er dus al een gebeurtenis op mijn pad die bedoeld was om mij te testen. Want woorden zijn natuurlijk maar woorden, ik kan nog zoveel op mijn website schrijven, maar dat zijn feitelijk nog geen daden als je het alleen maar in theorie leeft. Ik weet nu dat het ook in de praktijk werkt. Mediteren voor de wereldvrede werkt dan waarschijnlijk ook gewoon. Laat je licht en liefde schijnen, laat het duister zo verdwijnen…

Ik heb dus een lichte kant. Wow… En ik maar denken al die tijd dat ik zowel mijn lichte als ook duistere kant al omarmde.. Dat licht was dus het verkapte duister wat zich voordeed als het licht besef ik me nu. Wat ik mij dan meteen afvraag, is of al die zoete channelings dan ook misschien wel gewoon echt zijn? Ik lees wel eens berichten over bijvoorbeeld de Sasquatch. Ik dacht altijd dat dit soort channelings nep waren. Dat er voor iedere smaak wel een channeling te vinden was die aansloot op een of meerdere mind-ego programma’s. En dat er achter de schermen van die channelings dan mensen zaten die of stinkend rijk werden door die zogenaamde channelings te verspreiden of dat er dan mensen krom van het lachen achter hun beeldscherm zaten als ze zagen dat duizenden gekken klakkeloos alles voor waarheid slikten wat er in zo’n channeling stond. Tenminste, zo oordeelde mijn duistere kant. Zo werkte het ook bij mijn ‘channelings’ van All-Star. Het was een enkeling, maar er waren mensen die dachten dat mijn channelings met All-Star echt waren. Ik begin er zelf nu ook aan te twijfelen. Misschien waren ze ook echt, en was dat die demonische entiteit die in mijn mind zetelde al die tijd die mij dat influisterde om dat te schrijven..

Dingen beginnen op z’n plaats te vallen wat dat betreft. Het voelt een beetje als doordraaien, ik hoop echter niet dat ik aan het doordraaien ben en hou mij vast aan hetgeen aartsengel Ariël daarnet tegen mij zei. Zij fluisterde mij liefdevol in mijn oor dat het lijkt op doordraaien, maar dat het in werkelijkheid hoort bij het proces van wakker worden uit de droom. Het lichaam reageert op ons ontwaken. Dus als je net als mij een dikke vette laag aan mind control en duistere entiteiten van je af gooit door met je hartkern energie er op te schijnen, dan reageert de mind daar natuurlijk op. Het kent die vrijheid, die liefde, die harmonie, dat medeleven en die barmhartigheid niet. In mijn geval dan.. en dan lijkt het op doordraaien. Je zou het ook kunnen vergelijken met ascentie verschijnselen bedenk ik me nu. De inzichten blijven binnen stromen sinds ik het pad naar positiviteit ben ingeslagen!

Ascentie, ja ik had er wel eens van gehoord en over gelezen op het internet. Veel mensen stuurden mij door de jaren heen goedbedoeld mailtjes met positieve kritiek op hetgeen ik zei en schreef. Ze oordeelden dan niet zo schreven ze, maar ik zag het echter wel zo. Want ik zag hun commentaar op mijn visie als oordelen. Nu weet ik eindelijk dat het geen oordelen en al helemaal geen veroordelen was. Ze stuurden gewoon hun licht (wijsheid) naar mij toe. En ik, en met mij dus die duistere ik die bezit van mij genomen had, ketterde dan terug in zo’n mail dat die lieve zielen zich beter om hun eigen kromme hersenkronkels konden bekommeren.. Ik kots op mijn oude ik, gadverdamme, dat ik mensen zo behandelde, ook al bedoelden ze het goed en hadden ze de beste intenties van de wereld, toch moest ik dan ook weer de clown uithangen en quasi schijtlollig terug reageren, zodat die lieve zielen boos op mij werden en ik ze dus kwetste. Ik kom er nu pas achter hoe bewustzijn benauwend dat clownspak van mij werkte.

Terwijl immense groepen mensen dagelijks hun frequentie verhoogden en daarmee moeder Aarde hielpen, zat ik ondertussen in mijn eigen gal te bitchen dat die anderen niets deden en ik wel, ik schreef tenminste bewustzijn verhogende artikeltjes. Dat dacht ik echt. Mijn gedachtes waren dan iets in de trant van “wat denken die extern licht naar binnen slurpende passieve mediterende zombies wel niet? Denken ze echt dat ze de wereld verbeteren met in de lotushouding te gaan zitten gek te doen met z’n allen? Denk je dat ISIS dan geen koppen meer van mensen afhakt daar in het Midden-Oosten? Denk je dat Poetin dan ineens van honden en homo´s gaat houden? Denk je dat je moeder Aarde helpt door passief te gaan zitten afwachten op betere tijden? Dacht je dat je klimaatverandering kan stoppen door je licht en liefde naar al die vervuilers te sturen? Ja hoor je vult je kamer met je hartkernenergie en alles is weer goed, wat dan met de rest van de wereld die zich buiten jouw kamer afspeelt, red je die daarmee ook?” Ik weet het, ik was goed ziek in mijn hoofd. Ik oordeelde, ik veroordeelde, ik maakte mensen belachelijk, ik maakte harde grappen in onze radioshows over complete bevolkingsgroepen, ik zocht bij elk onderwerp het negatieve op, al was er niets negatiefs op te merken over een bepaald onderwerp dan nog verzon ik ter plekke iets wat zo ontiegelijk negatief was dat mensen het nog geloofden ook. Eigenlijk loog ik dus al die tijd tegen mijzelf en tegen anderen. En ik vond het nog grappig ook dat mensen mij geloofden. Ik weet nu wel beter, het spijt mij enorm, ik moet ontzettend veel mensen beledigd hebben met mijn ondoordachte acties. Hoeveel mensen heb ik wel niet gekwetst in mijn leven? Ik verdien toch eigenlijk niets beters dan een enkeltje hel om daar elke dag Lucifers cock meets sandwich te moeten verorberen? Wie hou ik nu eigenlijk voor de gek? Oke, ik doe een keertje positief en schijn met mijn hartkernenergie naar een buurman met een hond. Lekkere wereldverbeteraar hoor, als je dat afzet tegen al die schijtlollige en kwetsende andere dingen die ik in mijn leven gedaan heb.. Ik hoop dat karma niet bestaat. Want anders is karma een bitch. Al zegt Ariël mij dat ik niet zo kwaad op mijzelf moet zijn. Ik moet weer van mijzelf gaan houden zegt ze mij. Alleen zo kan ik mijzelf vergeven voor hetgeen ik gedaan heb.

Ik hoop echt dat ik nog in aanmerking kom voor ascentie. Ik kan ook niet wachten op ontstekingen. Dat klinkt misschien gek. Maar ik verlang zo naar ontstekingen, vervelende buikgriep, pijnlijke gewrichten, tintelingen, oorsuizen, maagpijn en andere ascentieverschijnselen. Ik las dat van de week in een Facebook-groep over ascentieverschijnselen. Steeds meer mensen die toewerken naar ascentie en hun frequenties verhogen die krijgen last van ontstekingen en zo. Ik wist niet dat ik jaloers kon zijn op vervelende langdurende ontstekingen. Maar zij met die kwalen weten tenminste zeker dat ze al aan het ascenderen zijn. Ik heb geen idee of ik nog in aanmerking kom voor ascentie en of ik dan überhaupt nog wel op tijd klaar ben voor ascentie, want ascentie begint al bijna las ik in een channeling van de hoge pleiadische raad…

Ach, misschien moet ik dit ook niet van mij afschrijven en jullie daar dus mee lastig vallen. Jullie zullen wel druk genoeg zijn met je eigen proces, en wellicht ook wel denken “pfff daar heb je die mekkerende nieuwkomer weer”, maar ik kan even niets anders. Het is echt een overdosis aan nieuwe inzichten die ik binnen krijg en ik moet dat gewoon delen met mijn trouwe volgers. Ik kan niet anders na al die hartverwarmende en liefdevolle reacties onder deel 1 van mijn ommekeer. Mensen bedankten mij voor mijn openhartigheid. Geen dank is mijn antwoord daarop. Ik wil graag een open boek zijn en niet meer één of meerdere rollen hoeven te spelen. Ik was maar een clown, maar nu is die clown door het witgele licht in mijzelf dood.

Micky van Leeuwen

11-10-2016