INNERLIJK WERK: Programma’s

Het was best heftig om te beseffen dat ik diep in een programma vast zat. Ik ben zo diep gegaan in mijn leven, dat ik compleet opging in de diepte. Door zwaar te zijn kon ik zinken en de verste uithoeken van mijn zijn verkennen. En het was een onvergetelijke reis. Ik had het voor geen nieuwe dimensie willen missen.

Zoals ik in ”de inleiding” van deze serie artikelen beschrijf is mijn methode om aan mezelf te werken ”erkennen”. En dat heeft me echt zo onwijs geholpen om me bewust te worden van blinde vlekken. Matrix programma’s worden namelijk geladen op onze blinde vlekken. Dan heb ik het niet over de collectieve matrix programma’s, zoals religies en economische systemen en dat soort shizzle. Nee dan heb ik het over de persoonlijke op maat gemaakte, geraffineerde matrix programma’s.

Ik sta nog steeds achter het erkennen van zaken, het onder ogen zien en toelaten van wat er zit, de lessen eruit halen, omarmen en verder gaan. Volledig. Het is waarheid. Alleen waarheid laat zich niet vastzetten en dat is wat ik wel deed.

Ik sprak met Suzanna en we hadden het erover dat de dingen die een jaar geleden nog echt werkte voor ons, nu helemaal niet meer op dezelfde manier werken. En dat erkennen voor ons zo goed werkt, maar dat als we het er over een jaar (of wat zeg ik; paar weken!) over zouden hebben het allang niet meer op dezelfde manier zou werken. En door dat besef lieten we een programma los. Tegelijkertijd.

Ik ben er klaar mee. Ik ben niet klaar met erkennen, maar wel klaar met ALLEEN MAAR erkennen. Door alleen maar te erkennen, trek ik ook alleen maar ervaringen aan die erkent willen worden. Doordat mijn focus erop ligt.

Ik ging zo op in het erkennen dat ik het overzicht verloren was. Ik veroordeelde namelijk mensen die triggers niet zagen als een spiegel en het niet bij zichzelf durfde te zoeken. Ik veroordeelde mensen die alleen maar projecteerde en afgaven op andere mensen, terwijl ze het bij zichzelf zouden moeten zoeken! Ik verdedigde mijn programma en was als het ware mr Smith geworden uit de matrix film.

Tom triggerde mij toen hij vertelde over een filmpje waarbij er ballen geteld moeten worden. Iedereen die dat filmpje keek ging zo op in het tellen van de ballen dat NIEMAND door had gehad dat er al die tijd een grote gorilla te zien was in dat zelfde filmpje. Ik ging zo op in het erkennen dat ik ook geen gorilla’s zag in het leven.

Ik ben er klaar mee. Niet met erkennen, maar met erkennen vanuit de zwaarte waar ik in zat. Ik ging er zo in op dat ik vast bleef zitten in de diepte. Ik wil omhoog. Ik wil licht en luchtig zijn en mijn scheppingskracht weer terug in handen nemen. Als ik vaak genoeg tegen mezelf zeg dat ik me goed voel en dat niet geloof maar WEET dan gebeurd het ook.

Ik was een speelbal geworden van mijn gevoelens en emoties, van alles wat er erkent diende te worden. Hoe ik me ook voelde, het moest omhoog gehaald worden, doorleeft worden, geanalyseerd worden. En wat ben ik dankbaar voor deze reis.  Het heeft me zoveel gegeven.

Ik hoorde mensen praten en wilde hen MIJN manier opdringen. Luister naar mij! Luister naar mijn wijsheid! Pak het zo aan en je zult verder komen!

Vanuit mijn eigen programma wilde ik mensen behoeden om in een programma te stappen hahaha. Hoe ironisch. Heel mooi ook om nu het gevoel te hebben dat ik mensen bijna wil aanmoedigen om juist in een programma te stappen. Om het verkeerd aan te pakken!!! Ja dat is weer doorschieten naar de andere kant. I know. Maar laat mij lekker naar alle uitersten doorschieten om in het midden te komen.

Sinds ik dit programma’s van binnenuit heb afgebroken begrijp ik weer een beetje beter wat het inhoud om de matrix van binnenuit af te breken. Ik kan er niet omheen. Ik wil er doorheen. Laat mij alles verkeerd doen, heerlijk! Uiteindelijk komt het goed.

Doordat het nu zo goed voelt om een programma van binnenuit te hebben afgebroken, heb ik voor het eerst het gevoel dat ik uitkijk naar het volgende programma en er klaar voor ben. En daarmee valt mijn oordeel voor een groot deel weg.

Zolang was mijn identiteit dat ik altijd advies gaf aan iedereen. Iedereen kwam bij mij voor steun en raad. Want Dore die weet altijd wel hoe het zit. Ja dat straalde ik ook uit. En als mensen iets vertelde wist ik het altijd beter. Gadver wat confronterend om in te zien hoe belerend ik ben (geweest)!..

En als mensen nu praten voel ik zoveel rust. Praat lekker, doe lekker. Synthetische liefde op je pad? Die je helemaal overneemt en je waus door het leven laat gaan. GOED! LEKKAH!!! Mooi man. Lang leve alle ervaringen. Geen goed of slecht.

En als ik opsta? Dan voel ik me goed, spring ik me bed uit en bepaal ik ZELF hoe mijn dag eruit ziet. Lekker licht en luchtig doe ik mijn ding.

En ja, als ik daar in doorschiet. Als ik mijn scheppingskracht vast wil grijpen en alleen maar licht en luchtig wil zijn, dan zit ik weer in een programma. Want dan wil ik weer controle en ga ik aan het erkennen en mijn gevoel voorbij. Heerlijk om weer in een programma te stappen. Lets do this. Als ik die weer van binnen afbreek ben ik weer een stapje dichter bij mijzelf. Wat hou ik van programma’s, wat hou ik van de matrix, ik begin van het spel te houden!

Ik laat het gewoon gebeuren en begin gewoon te houden van de ervaringen. Ik wilde het altijd perfect doen en wilde alles weten en overal een antwoord op. Nu ben ik daar zo klaar mee. Ik ervaar gewoon. Just let it be. En ik doe lekker alles fout en goed of slecht en raar of niet what ever. I dont care. Just be.

Dore

19-7-2013